Welkom in mijn hoofd

De voorstelling Welkom in mijn hoofd en de aansluitende opdrachten hebben het nodige losgemaakt bij leerlingen. De leerlingen stonden open voor het thema en durfden zich ook kwetsbaar op te stellen. In de uitwerkingsles is de werkvorm "labelen" in alle groepen gebruikt, en daarnaast nog 1 andere werkvorm naar keuze. Wij (als docenten) vinden theater met humor als middel om het onderwerp psychische diversiteit onder de aandacht te brengen een geweldige vorm. We vinden ook dat het onderwerp terecht aandacht verdient en zijn tevreden met de start die we hiermee hebben gemaakt. 

Het verhaal zit goed in elkaar, met een goede opbouw. Er worden veel emoties afgegaan zoals angst en schaamte. Deze emoties worden gekoppeld aan herinneringen. Zo wordt duidelijk wat er dan in de hersenen gebeurd. De leerlingen leren veel over hersenen op een hele leuke manier. Het verhaal van Edison maakt duidelijk dat je óók succesvol kan zijn als je het minder goed doet op school (omdat je niet in het systeem past). Doordat het personage van de actrice zich kwetsbaar opstelt (op het moment dat er in haar hoofd gekeken wordt), ziet het publiek dat kwetsbaarheid tonen juist erg krachtig kan zijn!


Ik vond het leuk dat het 2 verhalen door elkaar waren. En ik heb ook echt wat geleerd, op een leuke manier (zonder dat het een les was). Wat ik heb geleerd? Dat als je veel negatieve gedachten over jezelf hebt, dat gedeelte van je hersenen steeds groter en sterker wordt zoals een spier. En dat geldt ook voor positieve gedachten. Ik heb natuurlijk geleerd over die uitvinder. En vooral dat mensen op verschillende manieren kunnen denken en daar hoef je je niet voor te schamen . Dat je mag zijn wie je bent! 

Ik vond het echt heel interessant. Toen ze haar jas aantrok en die tas opendeed, kreeg ik wel even kippenvel, ik dacht dat het echt was. Het waren gelukkig nephersens